Etrafa göz attınız mı son zamanlarda? Birşeyler eksik kalıyor her zaman. Hiç birşey tam olamıyor.  'Zamanla düzelir' denilen ne varsa maalesef düzelmiyor. Zaman sadece birkaç değişiklik yapıp elini eteğini çekip gidiyor. Yani bir nevi misafirin yaramaz çocuğu gibi... Aman şunu elleme buna karışma diyemiyorsun ya da desen de olan oluyor zaten. Bu sebepten ötürü bazı durumlara çok karışmamak, kafada dolandırmamak bir nevi insana iyi geliyor.

Şu aralar tam da bunu yapıyoruz aslında. Birşeyelere karışmayıp, ne olacak diye beklemek... Aslında bu durumlar çoğu insana, yaşamsal faaliyetlerini sorgulatırken içerisinde bulunduğu durumdan da psikolojik bir yara almadan nasıl çıkabilirim derdine düşürüyor. Ki son derece normal olduğunu düşünüyorum. Alışkın olduğumuz, yapmadan duramadığımız, onsuz olduğumuzda öleceğimiz herşeye darbe yaptı bu virüs. Ve bunlara bile alışır, başka şeylere yönelir olduk.  Çünkü, çağın en büyük diktatörü aramızda dolanıyor... Görünmese de. 

Mevzuya farklı açılardan bakacak olunursa, evet bazı kişiler olumsuz etkilenirken bazıları krizi fırsata çevirebildi. Burda insanın fıtratı gereği aslında herşeye alışabiliyor  olması yatıyor. Rahatlığa, özgür olmaya, kayıtsız olmaya nasıl alıştıysak; zorluğa, durduğumuz yerde durmaya ve belki de en önemlisi duyarlı olmaya o kadar alışabildik. En azından insanların belirli bir kısmı bunları başarabildi. 

Bu kavramlardan en önemlisi duyarlı olabilmek. Aklınıza gelen herşeye, insan ayırmadan, ırk ayırmadan, görüş ayırmadan; adalet ilkesinden uzaklaşmadan. Çünkü başa dönecek olursak zamanın ne getirip ne götüreceği meçhul. Dünya düzeninin bile değişeceği yakın tarihlerde, zaman bizler için neleri neleri değiştirmez ki? Malum... O misafirin yaramaz çocuğu sağı solu belli olmaz...