Üniversite sınavına hazırladığım ilk yıl bu konu hakkında pek düşünmeye vaktim olmamıştı. Tam olarak kim olmak istediğimi, mutlu olduğum alanları bulmak için doğru zamanı bulmayı hep ertelemiştim. Hayatimdaki en büyük pişmanlığım da sanırım bu; ertelemek. Sebebi belki korkuydu çünkü kendi ayaklarımın üstünde durabileceğim düşüncesi beni hep tedirgin etti. Çevremde beni anladığını hissettiğim insanların sayısının azlığı, yapmak istediğim şeyleri yapmamı engelleyeceğini düşündüğüm şeyler... Üniversite sınavına girip, çıktıktan sonra kendime ayıracak daha çok vaktim olduğunu anladım. Düşünmeye de o zaman başladım. Hayallerim vardı ve ben hiçbiri gerçeklestirememistim. Asıl hayata gelme amacımı aksatıyordum. Devam eden soru işaretleri tabiki vardı kafamda. Ama umursamamaya kendim olmaya, istediğim kişi olmaya özen göstermeye çalıştım. Hala eksikliklerim olduğunun farkındayım. Ama bu hayatta en önemli şeyin kendini tanimak ve kimseyi duymadan benliğini ortaya çıkarmanın büyük bir zevk olduğunu anladım. Bunlar birer itiraf. Uzun zamandir kendime bile söyleyemediğim ama artık o gücü kendimde bulduğum için aktardığım itiraflar. Kendimi bulmaya ufakta olsa başladım. Tavsiye ederim!