Küçükken okuduğumuz masallar gibidir hayat.

Kahramanı bizler iken, yazarı ise yoktur.

Çoktan belirlenmiş rollerle figüranlar oynarken,

Koca bir tiyatro oyununa dönüşür tüm masallar.

Masalken, senaryolara dönüşür tüm yaşanılanlar.

Yeni oyuncular,  yeni figüranlar.

Peki ya önemli midir mekanlar?

Kahramana sorulmadan yeniden yeniden yazılan senaryolar.

Bazılarının hayat dediği şey;

Yazılanların oynandığı tiyatro sahnelerinden ibarettir.

Belkide sonunu düşünmeden büründüğümüz bu rollerle, 

Sonu gelmeyen bir tiyatro oyunu yaratmışızdır.