Bazı şeyler vardır anlatamazsın. Boğazın düğümlerin, ağlamak istersin, gözlerin yaşla dolar ama yine de tutarsın kendini ağlamamak için. Bir zaman sonra bir dosta, arkadaşa rastlarsın yalnız ve dalgın yürürken ya da butik bir kafenin uzak boş bir köşesinde ince belli bardağının dibinde soğumuş çayın son bir yudumunu içerken. Karşındaki sorar sana neyin var dalgınsın bu aralar anlatmak ister misin? Yok bir şey deyip geçiştirmek istersin ama o ısrar eder. Bana da anlatmazsan kime anlatacaksın, anlatmadan rahatlayamazsın der ya. Sen de anlatmak istersin ama o kadar kolay mı? Boğazın düğüm düğümdür hafiften bir hıçkırık tutar seni sesin titrer.

    Anlatsam, çağırsam, bağırsam avazım çıktığı kadar, haykırsam da rahatlasam dersin ama yer ve zaman, kişi ve düşünce kısıtlar seni çıkar durur karşına sen kimsin ne sanıyorsun kendini anlatamazsın bunları. Nasıl böyle bir şeye cüret edersin? O zaman içine doğru haykırırsın, içine ağlarsın. Böyle olunca da için içini yer fakat sen dışarıdan bakıldığından sıradan görünürsün, sıradan insanların yaşantılarını yaşamadığın takdirde.

    İsyan edesin gelir tanrıya ama inancın, kültürün buna müsaade etmez. Yalnızlığa sığınırsın yalnızlığın tanrıya mahsus olduğunu bile bile. İnsanlardan soyutlarsın kendini kimsesin seni anlamayabileceğini düşünerek. Kuytu köşelerde dalar dalar gidersin kaybolursun kalabalıklarda, kendin bile kendini bulamazsın. Sık sık isyan edesin gelir fakat dedim ya inancın sana böyle bir lüks vermez. Deryalara dalmışken birden bu dünyadan göçüp gitmiş ak saçlı büyüklerinin sözü duyulur kulağında -her şeyden vardır bir hayır evladım- Sonra yine düşüncelere dalarsın, acaba bu şerdeki hayır nedir diye sorarsın kendine lakin bir cevap bulamazsın.

    Sağına bakıyorsun, soluna bakıyorsun fark ediyorsun ki sonbahar tüm güzelliğiyle sana göz kırpıyor o manzara içine işliyor. Güneş her günkü gibi her şeye ve herkese rağmen yine doğabilmiş. Bunları görünce umudun her zaman var olduğu kararına varıyorsun. Senin de içinde bir yerlerde umudun var olduğunu biliyorsun ama nerde olduğunu tam olarak bilmiyorsun. Kendi özüne dönmeye karar veriyorsun içinde kalmış o umdu bulup yeşertmek için. Derin bir nefes al olabildiğince unut şuan aklından geçenleri. Yarını düşün ama saf ve tertemiz bir düşünceyle.

    Hayatın bize getireceği güzel yarınlarda görüşmek dileğiyle.