Şeftali Çiçekleri

Bu yorgunluk,tam koşmaya azmetmişken nefes nefese kalmanın ikindisidir.Çünkü yetmiyor artık büyük şeyler mutlu olmaya ve akşam oluyor.İnsan bir cümleyle vurulmak istiyor.Bir şiirin herhangi bir beytinde hayretle takılı kalıp şimdi zaman dursun ve ben bu harflerin içinde kaybolayım demek istiyor.Mesela herkes bir yerlerde birbiri yüzünden yahut olmayan şeyleri için üzülürken vaktinden önce açmış pembe şeftali çiçeklerinin akıbetinden kokmalıyım.Korkularımın sevinçlerimin bir anlamı bir derinliği olmalı.Ne kadar üzgün olursam olayım bir çocuğun gülüşü hüznüme değmeli ve hayat her şeye rağmen güzel dedirtebilmeli.Her şey bir cihetiyle güzeldir sevmekse bütünüyle.Ama şimdi her şeye kırılma faslındayız.Her şey bizi üzüyor,yoruyor ve bıktırıyor.Pek dar olan tahammül sınırlarımızın topraklarını genişletme ilminden uzakta kendi dertlerimizin en büyük olduğunu düşünmekle meşgulüz.Yeni fetihlerse anlamaya çalışma duasından geçiyor.Haklı olmaktan vazgeçme marifetini ve anlayışlı olabilmenin inceliğini kavramak bir çiçeğe gülümsemekten,bir taşı ayağıyla değil de eliyle kenara koymanın manasından ve bir yağmura sarılabilmenin sıcaklığından geçiyor.Her anımıza bir sürü hikmet sıralanmışken sevgiyi ve merhameti unutmak hatta kırılıp durmak bir kütüğün ağladığı kadar olamamaktır.Evet sana kırılacaktım ama sevdiğim insanın kalp kırmış olmasına gönlüm razı olmadı gibi bir kalp,senin canının acımasından benim yüreğim yandı kadar hemhâl...olmaktır sevmenin bencesi.