Acınılacak hayatının farkına varmadan, olaylara Polyanna gözüyle bakarak geçirdi ömrünün yarısını. Bir gün aniden vurdu yüzüne gerçekleri insanoğlu. İyi mi yaptı, kötü mü yaptı bilinmez lakin dünyadaki Polyannalardan birinin hayatını sonsuza dek değiştirdiği ortadaydı.

  Üzüldü Polyanna ruhlu. Yıllar sonra ilk defa hıçkıra hıçkıra ağladı. Günlerce uyuyamadı. Yeni hayatına alışmaya çalıştı ama kolay olmadı. Önce yalnızlığının farkına vardı. Sonra nefreti, kini, öfkeyi, kıskançlığı, hasedi ve acıyı öğrendi. Zamanını boş geçirmeyi öğrendi. Her gün kendine yeni bir dert edindi. İnsanlarla kavga etti. Bağırdı, çağırdı. Unuttu özür dilemenin, şükretmenin, teşekkür etmenin ne olduğunu. Konuştu en sevdiklerinin arkasından. Birbirine düşürdü sevenleri. Mutlu insan görünce dayanamadı, onları da mutsuz etti.

  O da yakalanmıştı "insanoğlu olmak" hastalığına. Artık o da başarılı bir insanoğluydu.