Yaşamdan Keyif Alamamak

Yaşamdan keyif almak için öncelikle kendimizi sorgulamak gerekir. Demek isterdim fakat etrafımızdaki insanlar da aynı şeyi yapmaya çalışıyor. Ben ise ters psikoloji olarak etrafımdaki insanları inceleyerek güne başlıyorum. İnsanlar benim gözümde gerçekten karınca gibi çalışkan bir varlıklar fakat bunu o kadar da çok genelleme yapamam

Daha erken uyanan Ayşe teyzeye bakıyorum. Bugün onu bu saatte ne uyandırmış diye, ama üzülerek bunu görüyorum ki onu uyandıran dünyevi işlermiş. Kendine özel farklı bir aktivitesi yok, sabah uyanır çocuklarını okula gönderir eşini işine uğurlar. Sonrasında da başlar ev işlerini yapmaya, sorsanız ne yaz tatiline çıkmıştır ne de bir yeri gezmek için gitmiştir. Çünkü o kendini bir çalışan gibi görevde olduğunu hissediyor. Halbuki kendine daha çok zaman ayırsa bunun yanı sıra sevdikleriyle mutlu olacağı bir şekilde zaman geçirse hayata daha çok pozitif bakar bence. Ama bizim Ayşe teyze halinden pek memnun olmasa da işini yapmaktan mutlu gibi duruyor. Oysa ki onun yorgunluğunu hafifletecek olan da ailesidir. Biraz daha yardımlaşarak ev işlerine vesaire yardım ederek o da kendine gün içinde zaman ayırabilecek ve kendini diğer insanlardan daha mutlu edecektir. Ama sorsanız Ayşe teyzeye laf kondurmaz onlara, her işi kendi yapmak ister. Nedeni ise gayet basittir. Onlar da çok yoruluyormuş.

Demem o ki, insanlar artık mutlu değiller. Kimse birbirinin mutluluğunu çekemez durumda. Neden ki diyecek olursanız da artık insanlar bencilleşiyor. Kendini ailelerinden daha çok düşünüyor. Onlar için sadece kendi yaşamları önemli. Oysa ki insanlarımız dertlerinden tasalarından kurtulsa biraz daha toplum halinde eğlenmeyi bilsek, sizce  de güzel olmaz mıydı? Artık hava da özgür harekat edebilen, içi sıkıldığı zaman hemen içini boşaltabilen bir bulut gibi olmanın zamanı geldi bence.