Merhaba

Bugün üniversiteye başladığımda yaşadığım bir deneyimi sizlerle paylaşacağım. İlk yılım olduğu için ve kimseyi tanımadığımdan dolayı kız apartında 2 kişilik 1+0 oda tutmuştum. Ah tabi o zamanlar hiçbir şeyin farkında değilim. Odanın içinde mutfak da vardı ve yemek yaptığımızda tüm kıyafetlerimizin yemek kokacağını, balkonun ne kadar zorunlu bir ihtiyaç olduğunu düşünememiştim. İki kişiyi 1+0 balkonsuz bir daireye sıkıştırmak nasıl bir zulüm yaşayınca anlıyor insan. Hele bir de oda arkadaşınız psikolojik olarak problemliyse…

Oda arkadaşımın çok sert asker bir babası varmış ve sürekli komut vererek çocuklarını yönetiyormuş. Konuşacakları zamanları hatta gülecekleri zamanı bile kendisi izin vererek bildiriyormuş. Bu da tabiki kız da psikolojik problemlere yol açmış.

Eve ilk yerleşmeye başladığımızda ilk olarak 6’lı bıçak seti alması beni tedirgin etmişti ama lisedeki arkadaşlarıma anlatıp gülmekle yetinmiştim. Çok da ciddi bir problemle karşılaşmamıştım.

En büyük hobisinin tavan izlemek olduğunu söyleyen oda arkadaşımın şaka yaptığını sandım ama

sonrasında 1 saatten uzun süre konuşmadan kıyafet dolabını izlemesine tanık oldum. Ama hadi neyse ne diye bilirim ki bu durumda. Kıyafetlerini çamaşır makinesine attıktan sonra çalışıp çalışmadığını kontrol etmek için program bitene kadar başında bekleyen bir kızdı sonuçta. Hatta ezber yapabilmek için duşa kabine girip ders çalışıyordu. Bunların hiçbiri beni odayı ayırmak için yeterince korkutmamıştı ta ki o sabaha kadar.

Ben ışıkta asla uyuyamayan biri olduğum için uyurken uyku bandı kullanırdım. Bir sabah uyurken kafamın üstünde bir gölge hissettim. Panikle bandı çıkardığımda yüzüme doğru eğilmiş beni izleyen oda arkadaşımla karşılaştım. Şok içinde merhaba dedim. Evet aşırı korkunçtu ve ne tepki vereceğimi bilemedim. Sapık mı bu kız yoksa deli mi aklımdan bir sürü şey geçerken kız hala suratımın dibinde bana bakıyordu. Hemen yataktan kalktım üstümü değiştirdim kız da benim kalktığımı görünce TV açtı gayet normal görünüyordu. Markete gidiyorum bir şey ister misin diye sordum hayır dedi ve odadan çıktım. Biraz sakinleşmek ve durumu arkadaşlarıma anlatmak için bir bankta oturdum. Sonrasında markete gittim herhalde 1 saat dışarıda zaman geçirip odaya geri döndüm. Oda arkadaşım uyuyordu, TV açıktı ve bende sessizce aldıklarımı yerleştirmeye çalışıyordum. O sıra da uyandı ve biraz konuştuğumuzda sabah yaşadıklarımızın hiçbirini hatırlamıyordu. Meğerse oda arkadaşım uyurgezermiş…! Bunu bu şekilde öğrenmeyi asla beklemiyordum ama uykusunda camdan sarktığı bile olmuş. O nokta artık uykularımın huzursuz olması için fazlasıyla yeterli sebebim vardı. Tek başıma odaya çıkmak çok masraflıydı ama bu oda da kalamazdım. Oda arkadaşı arayışına girdim ve bu süreçte hiç kolay olmadı. Siz siz olun oda arkadaşınızı / ev arkadaşınızı dikkatli seçin sonrasında taşınmak veya yeni ev arkadaşı bulmak inanın pek kolay olmuyor. Keşke bu yaşadığım ilk ve tek kötü deneyim olsaydı :)

Benim zamanımda ev arkadaşı bulmak zordu. Doğru dürüst bir platform bulunmuyor. Şimdiki öğrenciler çok şanslı ve ev arkadaşı bulmak için ogrenciyegelir.com/ev-arkadasi sayfasını kullanabilirler.