Çocukluk çağı hepimizin yaşadığı bir çağ ve farkında olmasakta belki de bütün hayatımızı etkileyen çok önemli bir süreç.Bu süreç her zaman şu an olduğu gibi geçmiyordu.Bir zamanlar çocukluk gerçekten güzeldi.Teknoloji hayatımızın bu kadar içinde değilken çocuklar sokak aralarında top koşturur,ip atlar ve farkında olmadan hayatlarının en güzeli çağını yaşarlardı.Şimdilerde ise çocuklar bunların ne demek olduğunu bile öğrenmeden büyüyorlar.Özellikle kalabalık şehirlerde her yere yapılmış gökdelenlerin arasında gerçek çocukluk yok olmaya başladı.

Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir diye boşuna söylememişler.Her şey olduğu gibi çocuklukta değişti ve değişmeye devam ediyor.Önemli olan değişimi engellemek değil doğru yolda değişmeyi sağlamaktır.Çocuklar tertemiz kalpli kötülüğün ne olduğunu bilmeyen insanlardır.Gelişimini sokakta sürdürerek,arkadaşlarıyla oyun oynayarak sadece mutlu olmaz; aynı zamanda hayata bir başlangıç yaparak gerçek hayatı da öğrenmeye başlarlar.Kötülüğü ve iyiliği tanırlar.Çağımızın çocuklarının en büyük eksiği budur.Hepsi birbirinden soyutlanmış ve teknoloji içine gömülmüş şekilde büyümeye başlıyorlar ve gerçek hayatı çok ileri yaşlarda tanıyarak karşısına çıkabilecek sorunlarla nasıl yüzleşeceğini bilemiyorlar.Çocukluk; insanın gelişimi,mutluluğu ve ilerideki hayatında yakalayacağı başarılar için çok önemli bir evredir.Bu yüzden çocukların teknoloji ve hayat arasındaki bağı dengelemesi ileriki yaşamlarında onlara katkı sağlayacaktır.

Çocuk olmak çok güzel ve özeldir.Çocukluğunu gerçekten hakkıyla yaşamış olmak ise paha biçilemezdir.Bu noktada anne ve babaların birincil görevi çocuklarının özgürce oyun oynadıkları, hayattan tat aldıkları ve mutlu oldukları bir ortam yaratmaktır.Çocuklar bu dünyanın geleceğidir.Bu yüzden hepimizin bir zamanlar çocuk olduğunu unutmadan onlara gereken değeri verip,kendilerine ve topluma faydalı; iyi bireyler olarak yetişmeleri için elimizden geleni yapmalıyız.