Bugün bi köpeğin gözüyle gördüm dünyayı.Nasıl mı? Anlatayım.Cadde üzerinde yürürken yanımda beliriverdi.Sevimli, beyaz, gözlerinden masumiyet akan bi köpek olmasa zaten çoktan korkup uzaklaşmış olurdum.Bi süre bana eşlik etti yürüyüşümde.Karşımızdan bize doğru gelen insanlar onu gördükçe sağa sola yöneliyorlardı.O ise hafif başını kaldırıp sanki anlam veremezmiş gibi bakıp geçiyordu.Tuhaf geldi o an.Ben yürürken insanların benden uzaklaştıklarını bi hayal ettim.Benim ne zararım olur ki onlara diye düşünürdüm sanırım.Anneler niye beni görünce çocuklarına daha bi sıkı sarılırlar derdim kendime.Ben bunları düşünedurayım köpek kayboldu.Gitti ama yüzümde bi tebessüm bıraktı güzelliğiyle.Bi süre düşünceler içinde yürüdüm.Ta ki o tatlı manzarayla karşılaşana dek...Bi yaşlı amca eğilmiş bizim köpekçiği seviyor.Ama köpeğin o hali görülesi... Ağzı kulaklarında, kuyruğu bir an olsun durmuyor.Hayvanlar gülümseyemez ama o an o köpek gülümsüyordu bundan adım gibi emindim.Gülümsedim.Yoluma devam ederken yine yanımda belirdi.İlk yürüyüşünden eser yoktu.Yere eğilmiş korkarak kaldırdığı başı mutluluktan dimdik duruyordu.Bu kez bıkkın yürümüyordu tempoyla mutluluğunu saçıyordu etrafa.Yüzüme yine mutluluğunu bulaştırdığı sırada yandan bana baktı.Bence anlamıştı sevdiğimi onu.Yollarımız ayrıldı sonra.Ayrıldı ama o aklımda kaldı.Sadece aklımda kalmasın diye de bu yazıyı yazdım sanırım.