Gördüğüm her yüz arkasında binlerce anı, on binlerce acı saklıyor!.. Artık en güzel gülen insanın aslında en büyük acıları yaşadığına inananların içine ben de girdim. Böyle olmasını istemezdim... Abi! Acılar GÜLÜMSEMEYLE   nasıl eşdeğer olabilir?:Mantığım buna tamamen ters olsa da artık ben de teslim oluyorum en güzel tebessüme. En derin acıya... İnsanız.. Hatalar yapıyoruz, bazen içine ediyoruz sebepsizce her şeyin. Çünkü insanız. Sevmenin de nefretin de arasını bulamıyoruz. Mutluluğu bizi asla mutlu edemeyecek insanlarda arayıp kayboluyoruz. Sıraat üzeri ip ince bir ipin üzerinde cambazlık yapıyoruz.Düşersek yanacağımızı düşünmeden. Demem o ki bütün yaşanmışlıklarımızı , canımızı acıtan her şeyi unutmaya çalışırken tek bir gülüşle ele veriyoruz hayatımızı. 

Oysa kendimizi kandırmak yerine gerçek şeylerle mutlu olmayı, gerçek şeylerle gülümsemeyi denesek. Mesela yoldan geçen küçük bir çocuğu sevsek, muhabbet duyduğumuz ya da duymadığımız bir insanın derdini derdimiz bilsek, annemizin ayaklarının altını cennet bilip öpsek, nefret ettiğimiz bir insana inadına gidip gülümseyebilsek!... mutlu olurduk.. Ve ben inanın çok mutluyum. Sehiv secdesinde bile yanıla yanıla geldiğim bu yolda  her şeye inat çok mutluyum.. AA Ne ? Bir kahkaha duydum sanki. :)