Barbie, hatıralarımda yer edinmiş nadir markalardan biridir. Barbie, sadece bir oyuncak bebek değil, aynı zamanda büyürken hayal ettiğimiz ve umut bağladığımız bir simgeydi. Bizim (en azından benim) için çok şey ifade ediyordu. Aslına bakarsanız, hala da ediyor. Bu yazıyı yazarken hala, bu yaşımda bile Barbie simgeli eşyalar kullanmaya devam ediyorum.

Neyse, konuyu dağıtmayalım.

Barbie, ilk çıktığında sevgiyle karşılansa da zamanla Barbie'ye yönelik bazı eleştiriler ve tartışmalar ortaya çıktı. Onun kusursuz dış görünüşü (kime göre, neye göre kusursuz), gerçekçilikten uzak olabileceği ve insanların beden algısını bozabileceği yönünde eleştirilere neden oldu. Ancak, Mattel'in çeşitlilik konusundaki adımları bana göre gelecek vaat edici ve oldukça olumlu. Artık Barbie bebekler farklı ten renkleri, saç renkleri ve beden tiplerine sahip olarak üretiliyorlar. Bu, her çocuğun (veya her bireyin) kendini temsil edebileceği bir bebekle oynamasını sağlıyor. Hala tam olarak beni temsil edecek olanını bulamadım. Açıkçası ben, klasik Barbie’yi hala çok seviyorum. Çünkü onu sevmem için bana benzemesi gerekmiyor.

Barbie, her dönemde tartışmalara ve eleştirilere maruz kalsa da benim ve milyonlarca kişinin hayatına ufak da olsa, olumlu veya olumsuz bir şekilde dokunmuştur. Bu yüzden Barbie bir marka ya, her dönem bir şekilde gündem olmayı başarıyor. Onu herkes sevmek zorunda değil. Ama insanlar bazen, bir şeyi sırf kendileri sevmediği ve istemediği için diğer insanların özgürlüklerine ve seçimlerine karışabileceğini düşünüyor. Hayır, ben bunu kabul etmiyorum. Filmde de söylendiği gibi, Barbie tek düze değil. Barbie sarışın, esmer, beyaz tenli, siyah saçlı veya çekik gözlü. Barbie siyahi, kızıl saçlı. Barbie doktor, avukat, mühendis, öğretmen, işçi. Barbie bir anne. Veya bunların hiçbiri. Barbie, ne olmak istiyorsa o. Aynı şekilde Ken de. O sadece Ken. Kimseye bağımlı değil, olduğu gibi. 

All of the Barbies is pretty, it girls! (https://open.spotify.com/track/741UUVE2kuITl0c6zuqqbO?si=20ada7d198de4f34)