Birine iyi gelmek.Birine ilaç gibi iyi gelmek.

Düşünüyorum.Yaptığım hataları düşünüyorum.Bu zamana kadar hiç kendimde suç aramadığımı fark ettim.Oysa geçen onca zamanda ben de çok hata yaptım.Oysa geçen onca zamanda ben de kendimi hiç sorgulamadım.Kötü zamanlar yaşadım,herkes kötü zamanlar yaşar.O zamanlar kendime acıma meyilliydim bu çok yanlış.Kendime sözler vermiştim ama daha kendime verdiğim sözleri kendim tutamazken başkasının verdiği sözleri tutmasını bekliyordum.Güveniyordum.Daha kendime güvenemiyorken aşık olduğum adam güveniyordum.Bu güven beraberinde bağlılığı da getiriyordu,bağlılık ise kaybetme korkusunu.

Kaybetme korkusu;

Çok sevdiğin birini kaybetme korkusu.İnsanlar hep bir şeylerini kaybeder.Anahtarlarını,cüzdanlarını,telefonlarını veya çok sevdikleri değerli eşyalarını.Bunları kaybetmek çok önemli olmasa da bağlandıkları bir insanı kaybetmek,özellikle çok sevdiği o insanı kaybetmek çok zordur.Çünkü o insana hep kendinden bir şeyler vermişsindir.Sevginden,sevdiklerinden,anılarından,dinlediğin şarkılardan,gözyaşlarından,içinden çıkamadığın o gecelerden...

Hep bir şeyler vermişsindir.O insanı kaybettiğin o an bir boşluğa düşersin.Hatta tanışmamış,hiç hayatına girmemiş olmasını yeğlersin.Alışamazsın çok uzun bir süre.Her şekilde yaralısındır artık.Kapanması güç yaraların vardır.Güvenemezsin de birdaha kimseye.Anlamışsındır artık herkes çıkıcak hayatından,herkes bırakıp gidecek seni! Bu sana çok derin yaraları açan adamı her şeye rağmen geri istiyosundur.Belki bir ihtimal gelir sana seni sevdiğini söyler.Sen asla daha önce bu kadar güçlü hissetmemişsindir.Ellerini tuttuğunda güçlenirsin,sarıldığında,güldüğünde,öptüğünde... Ama bilirsin ki,hatta o kadar eminsindir ki seni daha önce bıraktıysa birdaha neden bırakmasın?Seni bu kadar derinden yaraladıysa neden sevgisine inanasın?

Her şeye rağmen yanındayken bile onu özlemek var.Sizin ilk sarıldığınız,ilk defa elini tuttuğunuz,ilk defa öptüğünüz,ilk defa omzunda uyuduğunuz,boynuna saklandığınız,aynı şarkının aynı satırında göz yaşı bıraktığınız,insan dolusu yerlerde sadece ikiniz varmış gibi hissettiğiniz bu insanı bırakmak aslında tamamen kendini bırakmak demekmiş.Çünkü bir yerden sonra sadece ona aitmiş gibi hissedersiniz.Ellerinizi bıraktığında üşüyorsunuzdur artık.Benim de elllerim üşüyor.Çok üşüyor

Bunun sonu yok.Beni bu denli yaralamış insanı kaybetmekten hala deli gibi korkuyorum sanki çoktan kaybetmemişim gibi.

Biz hep gittik birbirimizden ama aslında ben hiç gidememişim ki senden.Artık biliyorum sen geldiğin zaman gitmek için gelirsin.Beni yıkmak için seversin.Elimden bir şey gelmiyor işte benim de hatam bu.Sen beni yaralamak için seversin ben kendimi iyileştirmek için yine sana gelirim.